FORUM WĘDKARZY WYCZYNOWYCH

JOKER · Wysłany: Pią 20:36, 14 Mar 2008 Temat postu:

Wygranie z bokami to spory sukces, zwłaszcza w nierównych łowiskach gdzie my i nasi sąsiedzi łowimy na zbliżonym pod katem warunków i rybostanu odcinku a np 4 stanowiska dalej już ryba jest inna.
Kiedyś na GPP na Kanale Mioduńskim łowiłem na środku. Jak wiadomo tam jest zawsze najgorzej na środku, a od jezior dopiero łowią, i to łowią o wiele więcej. Obok mnie łowił Siekiera. Kadrowicz. Może to głupie, ale bardzo byłem z siebie zadowolony gdy ja dłubałem pjedyńcze płotki, krąpiki a on klął na czym świat stoi i nie łowił nic. Przemnożyłem go razy dwa, i choć w sektorze byłem dopiero 12 to czułem się jakbym łowił na podium. W rzeczywistości po dwóch turach byłem w połowie stawki.

SfaWhitecrow · Wysłany: Sob 22:31, 15 Mar 2008 Temat postu:

Sprawa psychiki jest pozornie prosta i dotyczy nie tyko zawodów wędkarskich. Psychika jest strasznie ważna jak nie najważniejsza w sporcie, dziennikarstwie i w życiu prywatnym ( weźmy na przykład rozmowę kwalifikacyjną ).

Leo Benhakker... zadajmy sobie pytanie " czy ten Pan nauczył polaków grać w piłkę?" - Nie! Pan z Holandii nauczył "naszych" wierzyć we własne umiejętności i pozbawił naszą drużynę kompleksów. Taktyka oczywiście też robi swoje ale główna przyczyna jest w głowie.

W krajach wysoko rozwiniętych już od lat istnieje tak zwany "mental training" czyli ćwiczenie psychiki. rodzą się na świecie ludzie, którzy potrafią zachować tak zwaną "zimną krew", ale są to raczej samorodki. Radzenie sobie ze stresem jest sztuką trudną ale większość może się jej nauczyć. Powiem więcej są nawet kursy i dość spora biblioteka publikacji na ten temat.
Na koniec dodam że z wiekiem zmienia się punkt widzenia i człowiek sam uczy się radzić ze stresem poprzez zdobyte doświadczenie. Praca nad stresem jest niesłychanie ważna u młodych ludzi, którzy często tak bardzo chcą że "spalają się" już na starcie. Ilu już było takich zawodników, którzy nazywani byli "mistrzami treningów"... Pokuszę się o stwierdzenie że Adaś małysz też dużo zawdzięcza jednemu Panu odpowiedzialnemu za jego psychikę. Robert Kubica- fenomen, jemu nie potrzeba psychologa ani żadnego treningu, młody chłopak ale wielkie doświadczenie i niezłomna wiara we własne umiejętności. Są też tacy, którzy są świetni bo nie analizują zbyt wiele... "biegnij Forest biegnij" (wtajemniczeni wiedzą o co chodzi).
Nie startuję w zawodach ogólnopolskich (niedługo to się zmieni bo II zlot w rajsku się zbliża Smile

)więc nie wiem jak wygląda trening psychiki w naszym hobby.

Pozdrawiam was serdecznie

szuwarek

Jest racja w tym co piszecie . Ja swoje pierwsze wygrane zawody wspominam miło , chociaż głowa mnie bolała jak diabli , miałem totalnego kaca , ale wszystko w przeddzień przed piciem przygotowane na tip top. Jeszcze w nocy na dodatek pinka mi się rozlazła po pokoju , a ja nawalony zbierałem . A na zawodach browar i na wszystko wyje.....ne , totalny luz - nawet mistrz koła który faulował rzucając na skraj papkę nie robił wrażenia ,robiłem swoje i wygrałem. Embarassed

panek

Drodzy koledzy, a czy macie jakieś sprwadzone "wymówki", po cieżkim dniu na zawodach dla czekajacych w domku naszych ukochanych żon, które są przekonane że my wracamy zrelaksowani i w pełni sił !?

Jak wy się wykrecacie z spacerku po obiedzie, czy [co gorsze] kawka u teściów?

Krzysztof

kuba wr

Ja walczę z wiatrakami na dwóch frontach-w piątki tłumaczę się kolegom że muszę być "spokojny"w ten jedyny radosny wieczór tygodnia Smile

a od niedzieli popołudnia udaję wypoczętego podczas wizyt u rodziny.Jedno i drugie jest dość męczące w kontekscie sobotnio-niedzielnego wędkowania w zawodach Smile

pzdr Kuba

tomek1891

W sporcie nie tylko wędkarskim jedną z podstawowych i bezcennych praw, nad która zwłaszcza młodzi zawodnicy powinni pracować jest to, że nie sztuką jest wygrywać i cieszyć się tym.
Prawdziwą sztuką jest godnie przegrywać. Bo to też się zdarza najlepszym.

Iluż to zawodników (znanych zawodników) widzę po nieudanym starcie uciekających czym prędzej z łowiska nie zostając na zakończeniu. To jest wielki wstyd, większy niż ten, że zamknąl stawke.

To jeden z przykładów nie radzenia sobie z własna psychiką.

essox31

tomek1891

Dokladnie tak jak piszecie kontakt wzrokowy jest bardzo wazny.
Uwielbiam lowic kolo teoretycznie lepszych zawodnikow od siebie. Wtedy mnie to dodatkowo motywuje chcac dogonic" Miszcza" i chociaz efekekt jest taki ze z nim przegrywasz to zalozmy i tak jestes 2 czy 3 w sektorze bo tepo bylo dobre.

Najgorsze rozczarowanie to to jak siedzisz wsrod sredniakow i sabiakow Ty lowisz tak ze wiesz ze ogrywasz blizsze i dalsze boki myslac ze tak jest na calym lowikso. A przy wadze okazuje sie ze jestes 10 Smile

A wydawaloby sie ze wygrana prawie pewna.

W zwiazku z powyzszymi sytuacjami mam jedena zlota rade:) Trzeba lowic tak przez cale 3 godziny , ze wiesz ze szybciej i wiekszych sie nie da:)

Jacek

Psychika zawodnika.Tu napisaliście prawie wszystko,jednak chciałbym poruszyć w dalszym ciągu tego tematu psychikę trenera.Moim zdaniem trener jest to niezwykle stresujące zajęcie w szczególności stojąc z tyłu za młodym i niedoświadczonym zawodnikiem ,któremu się wydaje ,że dobry trener to już 100% sukcesu.Jak wiadomo to są tylko ryby i nie zawsze połowisz tak jak by się chciało ,lecz nie wszyscy to rozumieją .Najgorsze jest to ,ze trener bierze na siebie odpowiedzialność za wynik.Z mojego punktu widzenia jestem pewien ,że łowiąc sam na zawodach mniej przeżywam swoje porażki niż jako trener na stołku z tyłu za zawodnikiem.

york

Ja w szkole staram opanowac nerwy przy odpowiedzi ustnej jednak na zawodach czesto mam ze rece mi sie trzesa itp. Dzień przed zawodami mam wszytsko przygotowane wszystko stoi kolo wyjścia z domu tylko gotowe do zabrania na lowisku rozkładam "majdan" mocze zanete robaczki i jokers jestem gotow do lowienia.
Kiedyś byłem na zawodach gdzie startowało 7 juniorów po 2 godzinach była przerwa na jadło i powrót na swoje stanowiska i dalsze lowienie do zanęty dałem ciete rosówy, przyciągneło to okonki i duze okonie jednak inni dodali inne komponenty i łowili płocie powyżej 20 cm. Byłem pewiem że wygram bo co chwile cos mialem na haczyku a jak sie patrzełam czasami na przeciwników to nawet sie nie ruszali przy wadze okazało się że mam tylko 2,5 kilo i bylem 6 a najlepszy wynik wynosil 5230 (kolega)
Jednak nie to było najważniejsze po zawodach jak sie zwijałem porwałem wszystkie zestawy i prawie złamałem topa i wpadłem do wody po pas bo nie mogle sobie wbic do głowy że przegrałem.
Na zawodach nie nauczyłem sie w całości pokonywać stresu jak to robie w szkole.

POZDRAWIAM YORK!

darekbarański

Pan Roman Bekier z pewnością dla wielu z Was znany wędkarz, u którego pierwszego podpatrywałem arkana łowienia tyczką zawsze twierdził że udane zawody to również takie w których dołożyło się bokom a nie tylko takie które się wygrywa.Co do stresu to być musi wszędzie tam gdzie mamy ambicję powalczyć o wynik.A brak jego oznaczałby "tumiwisizm"Co do walki z wędkarskim stresem proponuję ćwiczenie polegające na liczeniu łowionych ryb i próba złowienia ich jak największej ilości np. w pół godziny.Poza tym trening wszelkich elementów przydatnych na zawodach nawet podczas wędkowania rekreacyjnego.Co do wymówek dla żon ,to podobnie jak Krzysztof zabrałem swoją lepszą połowę na MP w Opolu jako trenera.Po kilku dniach spędzonych razem ze mną radykalnie zmieniła zdanie na temat tzw wypoczynku.Polecam ten manewr wszystkim którzy mają podobne problemy.

posejdon

Kiedyś napisałem w pewnym poście ile czynników musi zagrać danego dnia by wygrać zawody.
Jednym z tych czynników była kondycja psychofizyczna danego dnia , jest to o tyle potrzebne w naszym sporcie że sukces nie składa się tylko na umiejętności fizyczne ale i intelektualne.
Temat zbyt szeroki by go na forum walcować , ale bardzooooooooo ważny.
Ten sam Romek Bekier powiedział mi kiedyś (siedziałem załamany na ławce po zazerowaniu po raz pierwszy w karierze po dwudziestu latach startów) teraz dopiero Dareczku jesteś prawdziwym wędkarzem.
Znam wiele sposobów zaobserwowanych u innych zawodników , nie ładnie wymieniać nazwiska więc podam przykłady odstresowania.
- przed samym startem jedzą kanapkę
-wypijają jednego lub dwa REDBULLE
-zbierają gałązki , trawki i inne śmieci po stanowisku
-grzebią w robakach zanęcie jakby tam złota szukali
- wpatrują się w wodę szukając spokoju i koncentracji
-nawiązują przyjacielską pogawędkę z sąsiadem kub kilkoma na raz
- mówią coś do siebie lub z sobą
Jak widzicie jest wiele sposobów by odreagować.

gawrys

Baranowski Tomasz

Pamiętam swoje pierwsze starty w zawodach komercyjny,były to dla mnie poważne zawody w których to brały udział znane nazwiska z gazet wędkarskich.Stres był tak dla mnie duży, że nie potrafiłem nad nim zapanować,nie wiedziałem gdzie co mam,motałem się po stanowisku tracąc czas ,choć miałem wszystko dopięte na ostatni guzik,nie wspomnę już o samym oczekiwaniu na sygnał do nęcenia zanętą ciężką i założeniu ochotki na haczyk-ręce się tak trzęsły że trwało to trzy razy dłużej.Z biegiem startów nabierałem pewności siebie nie patrząc na zawodników że mają lepszy sprzęt ,lepiej ubrani w markowe ciuchy itp.Zaczęło to na mnie nie robić już wrażenia.Teraz po prostu jadę na zawody i robię swoje,a red-bulla wypijam po to tylko żeby się pobudzić. Very Happy